nagenietend met een kop thee kijk ik terug op de MAGIE van gisterenavond. Sinds een aantal weken dans ik om de levensenergie weer te mogen ervaren, de vrouw in mij te mogen ontdekken en de kracht van het hart weer te omarmen. Zodra de muziek start worden de onbesproken woorden gedragen door de melodie van het lied. Het lichaam reageert op dat wat het voelt en geeft het een impuls tot bewegen. Op de vloer zijn we een en bewonderen we de schittering in elkaars ogen. De verbindingen zijn puur en oprecht, ik voel de energie stromen en mijn liefde vloeit mee. Tranen rollen over mijn wangen. Ik geniet. Ik ben het waard om van te houden, ik ben het waard om liefde te geven. Dit zelfontplooingsproces doet mij ZO goed, dank je wel Monique.
Wanda, deelneemster wekelijkse lessen in levenskunst
